“Sinds mijn man Vincent op zijn 44e de diagnose Parkinson kreeg, ben ik Vriend van het Nederlands Herseninstituut. Hoewel de ziekte zich in het beginstadium nog mild ontwikkelde, bleef er na twaalf jaar maar weinig kwaliteit van leven over. Maar Vincent legde zich er niet zomaar bij neer: hij begon zich enorm te interesseren voor het brein en wilde zich inzetten om al die vreselijke hersenziektes tegen te gaan. In zijn laatste fase stelde hij zelf een puzzelboek samen met kruiswoordpuzzels, filippines en dergelijke, om zo iets fysieks achter te laten. En om de opbrengst van de verkoop te doneren aan het Herseninstituut. Sinds Vincents overlijden houden we dit soort vormen van steun en donaties binnen de familie in leven.
“Ik doe graag wat ik kan doen, en hopelijk zoveel mogelijk mensen met mij!”
Zo heeft mijn zoon geld opgehaald met openwaterzwemmen en ben ikzelf betrokken bij een Parkinsoncafé in mijn woonplaats Helmond. Daarnaast heeft een neef zijn promotieonderzoek naar hersenstimulatie opgedragen aan Vincent en alle andere mensen die deze behandeling hebben gehad. Na de promotieceremonie zijn we in de zaal rondgegaan met een collectebus voor het Herseninstituut. Allemaal acties die misschien geen miljoenen opleveren, maar alle kleine beetjes helpen. Ik schrok er namelijk van hoe weinig geld onderzoeksinstituten in Nederland van de overheid krijgen en hoezeer ze dus afhankelijk zijn van donaties uit de samenleving. En dat terwijl het Nederlands Herseninstituut elke dag zo’n belangrijk werk doet; dat gaat veel verder dan Parkinson alleen. Gezien ikzelf geen onderzoek kan doen, doe ik graag wat ik wél kan doen, en hopelijk zoveel mogelijk mensen met mij!”
Willie Gardien, Helmond